ความปลอดภัยที่ไม่มีอยู่จริง…
คุณเคยรู้สึกไหมว่าไม่ว่าคุณจะหันไปทางไหน ก็ไม่มีที่ไหนที่ปลอดภัยอย่างแท้จริง? โลกที่เราคิดว่ารู้จักดี ทุกมุมที่เราคิดว่าเป็นที่พักใจ กลับกลายเป็นเพียงเปลือกที่ถูกแต่งแต้มด้วยภาพลวงตา
เมื่อเรายืนอยู่ที่จุดกึ่งกลางระหว่างความฝันและความจริง ความรู้สึกปลอดภัยเป็นสิ่งที่เรายังตามหา แต่จะมีจริงหรือ? และถ้ามีจริง เราต้องไปที่ไหนเพื่อค้นหามัน?
ขอบเขตของสิ่งที่เราเคยเชื่อว่าปลอดภัยก็แปรผันไปตามกระแสของเหตุการณ์ต่าง ๆ ในอดีตบ้านอาจเคยเป็นสถานที่ที่เรารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย แต่ในปัจจุบัน มันกลายเป็นสถานที่ที่มีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่หยุดนิ่ง ทั้งในแง่ของสังคม การเมือง และเศรษฐกิจ
สื่อสังคมออนไลน์ที่เราหลบซ่อนในพื้นที่ส่วนตัวของเราเองก็ไม่ต่างจากที่สาธารณะ ทุกคนมีสิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์ ใคร ๆ ก็สามารถเข้าถึงเราได้ แม้จะอยู่ห่างกันคนละมุมโลก คน Gen Z อย่างเราเติบโตมากับโลกที่ไม่มีคำตอบที่แน่นอน มีเพียงแต่คำถามที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ การค้นหาความหมายในชีวิตกลายเป็นสิ่งที่ซับซ้อนมากขึ้น และเรากำลังเผชิญกับความจริงที่ว่า ไม่มีที่ไหนที่ปลอดภัยจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นทางกายภาพหรือทางจิตใจ แม้กระทั่งในที่ที่เราคิดว่าปลอดภัยที่สุด — ในความคิดของเราเอง
ผมยังจำได้ถึงวันที่ผมตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเดิม มันไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่าย ทุกคนมองว่ามันเป็นงานที่ "ปลอดภัย" มั่นคง และเป็นที่อิจฉาของหลายคน แต่ความปลอดภัยที่คนอื่นเห็นกลับกลายเป็นโซ่ล่ามที่ตรึงผมไว้อยู่กับที่ ความปลอดภัยนั้นกลับกลายเป็นความอึดอัดและความกลัวต่อการเปลี่ยนแปลง ความจริงก็คือ การอยู่ที่เดิมไม่เคยทำให้เรารู้สึกปลอดภัยอย่างแท้จริง เราเพียงแต่รู้สึก "เคยชิน" เท่านั้น และการเคยชินนั้นอาจเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา
การตัดสินใจที่จะลาออกจากความ "ปลอดภัย" และเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหน บางคนอาจเรียกมันว่าเสี่ยง แต่สำหรับผม มันคือการค้นหาความจริง การพยายามหาพื้นที่ที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวของตัวเองจริง ๆ พื้นที่ที่ผมไม่ต้องสวมหน้ากาก หรือทำตัวตามที่คนอื่นคาดหวัง แต่ในขณะเดียวกัน การออกมาสู่พื้นที่ใหม่ ๆ นี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เราต้องเผชิญกับความไม่แน่นอน ความกลัว และคำถามที่ดูเหมือนไม่มีคำตอบ
แม้แต่ตอนนี้ ในขณะที่ผมเขียนบทความนี้อยู่ ผมยังคงรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในระหว่างการค้นหา ค้นหาสถานที่ที่ผมจะสามารถเรียกว่า "ปลอดภัย" ได้จริง ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ บางครั้งการรู้สึกไม่ปลอดภัยก็เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต มันเป็นสัญญาณว่าเรากำลังเติบโต กำลังพัฒนา และกำลังค้นพบว่าตัวเองเป็นใคร
โลกนี้ไม่มีที่ไหนที่ปลอดภัยจริง ๆ และนั่นคือความจริงที่เราอาจต้องยอมรับ แต่การยอมรับในความไม่ปลอดภัยนั้นเองอาจเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกเข้มแข็งและเป็นอิสระอย่างแท้จริง
ทุกคนมีทางของตัวเองที่ต้องเดิน เราทุกคนกำลังค้นหาความหมายและความปลอดภัยในแบบของเราเอง และบางที ความปลอดภัยอาจไม่ใช่สิ่งที่เราต้องหา แต่อาจเป็นสิ่งที่เราต้องสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง จากการยอมรับในสิ่งที่เป็นจริงในชีวิตและการก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญในโลกที่ไม่มีอะไรแน่นอน
